Los Angeles, Santa Barbara en Malibu
Blijf op de hoogte en volg Jis en Cait
27 Mei 2015 | Verenigde Staten, Los Angeles
Met pijn in het hart verlieten wij op 22 mei Coronado Island, San Diego. Hier hadden we zo nog een week kunnen blijven. Maar, er liet nog een bestemming op zich wachten: Los Angeles! Hoewel verschillende mensen die wij tijdens onze reis ontmoet hadden ons zeiden niet al te hoge verwachtingen te hebben van LA, hadden we er stiekem toch best naar uitgekeken. Maar voordat we naar LA gingen, zijn we nog even gestopt in een van de meest populaire badplaatsen van San Diego: La Jolla (spreek uit als La Hoja). Prachtige strandjes met zeehonden die niet schuw waren voor mensen, dus we konden behoorlijk dichtbij komen. We zijn niet al te lang in La Jolla gebleven, omdat we graag voor de spits in Los Angeles wilden zijn. Eigenlijk is het altijd spits in LA, daar kwamen we al snel achter.
Terwijl we onderweg waren, konden we eindelijk zelf ondervinden met men in Amerika bedoelt met 'LA traffic'. Wat een mierennest. Vreselijk druk, files die uit het niets opkwamen en asociaal rijgedrag. Ondanks dat een aparte ervaring om op de LA freeways te rijden. Rond 2 uur 's middags kwamen we aan bij ons eerste hostel dat we in LA geboekt hadden: USA Hostel Hollywood. Het ligt pal naast Hollywood Boulevard, waar de beroemde Walk of Fame is. Toen we bij de frontdesk van het hostel kwamen, keek de jongen die ons hielp ons een beetje vertwijfeld aan. "You guys know you're a day late?!" Ehh.. no. We screwed up. Blijkbaar hebben wij ergens in onze planning een vergissing gemaakt. Wanneer je niet tijdig laat weten dat je later komt, gooien ze je reservering eruit. Daar kregen we het een beetje warm van. Gelukkig kon de jongen nog een 'secret room' voor ons te voorschijn toveren en konden we toch nog een nachtje in het hostel verblijven (eigenlijk hadden het er dus twee moeten zijn). Al snel bleek onze vergissing een geluk bij een ongeluk te zijn. Hollywood is namelijk zwáár overrated. Het stinkt er naar pis en wiet en om de 10 meter struikel je over een zwerver met een grote mond. Het heeft niks te maken met filmsterren of beroemdheden, behalve dan dat hun naam op de stoep staat (wij zouden ons niet bepaald vereerd voelen om onze naam op die vieze stoep te hebben staan). Het was leuk om te zeggen dat je er gelopen hebt, maar voor de rest werden wij er niet blij van. We hebben er dan ook uit protest geen foto's van gemaakt. Daarbij waren de kosten om onze Fiat te parkeren erg hoog. $25 voor nog niet eens 24 uur. Om toch nog een beetje een positieve draai aan de dag te geven, zijn we die avond meegegaan met een kroegentocht die georganiseerd werd door de crew van het hostel. We waren met een leuke groep mensen en hebben twee barretjes en een discotheek gezien op Hollywood Boulevard. Rond een uurtje of 2 waren we weer in het hostel en hebben we voor het eerst in ons leven het alom bekende 'beerpong' gespeeld met een paar Amerikanen. Uiteraard bleken wij natuurtalenten. Daarna zijn we lekker gaan slapen. De volgende dag zouden we immers weer aan een volksverhuizing beginnen: Venice Beach.
's Morgens hebben we in de keuken van het hostel onze eigen pancakes gebakken. Lees verbrand. De eetzaal stond een beetje blauw en niet iedereen was blij met ons, haha. Na een tweede poging konden we eindelijk eten. We hebben onze koffers in de auto gegooid en zijn als een gek Hollywood uitgereden. Ons hostel in Venice Beach bleek echt op nog geen 100 meter van het strand af te liggen. Helaas bleek het parkeren hier nog dramatischer. Dit had mede te maken met Memorial Weekend. VEERTIG DOLLAR mensen, voor een nachtje parkeren. We zouden er 4 nachten blijven. Hier moesten we bijna om huilen, maar dit maakte geen indruk op de parkeerwachter. Bastard! We besloten dat we absoluut niet anders konden en hebben hem maar neergezet. De man zei dat we de volgende morgen maar moesten proberen om een parkeerplekje langs de straat te vinden. Daar kost het een stuk minder.
Het duurde even tot we van de schrik bekomen waren. Ondanks dat we vroeg in het hostel aankwamen, mochten we daar onze bagage opslaan. Om de tijd vol te maken zijn we toen Venice Beach gaan verkennen. Dit vonden we wel echt geweldig. Venice Beach staat bekend om de excentrieke mensen en winkeltjes die zich er bevinden. Een voorbeeld: de Green Doctors. Drie keer raden wat die verkopen: Medicatiepasjes voor Marijuana. Toen een van die Green Doctors ons een pasje aan probeerde te smeren, vertelden wij hem dat we uit Nederland komen en hem niet echt nodig hebben. Hahaha. Dat kon hij wel waarderen. Tegen 3 uur zijn we terug gegaan naar het hostel om in te checken en onze kamer te bekijken. We zouden er maar een nachtje in slapen en de volgende dag een nieuwe kamer toegewezen krijgen. In onze kamer lagen al een Deens en Frans meisje. Nadat we kort een praatje hadden gemaakt, zijn we gaan eten bij de Sidewalk Café vlak aan het strand en 's avonds hebben we lekker gerelaxt. Even bijkomen van twee hectische en vooral dure dagen.
De volgende dag zijn we dus vroeg opgestaan om de auto te gaan verplaatsen. Die moest voor 11 uur weg zijn van de parkeerplaats. Na een snel ontbijt zijn we in de auto gestapt en gaan zoeken naar een nieuwe, goedkopere plek. Deze zoektocht werd beloond: een gratis parkeerplaats een paar straten verderop. Om er zeker van te zijn, hebben we maar even twee mannen van de Highway Patrol aangesproken. Toen zij bevestigden dat het inderdaad gratis was, waren we weer blij! We hebben uit het hostel even handdoeken gehaald en zijn over de promenade van Venice Beach naar Santa Monica gelopen. Daar deden we ongeveer een half uurtje over. Het weer was prachtig, dus we zijn lekker op het strand gaan liggen, vlak naast de Santa Monica Pier. Omdat er een redelijk fris windje stond hadden wij helaas niet door hoe hard het ging met de zon. En natuurlijk neem je ook geen zonnebrandcrème mee als je naar het strand gaat.. toch? Eindstand: allebei burned. Om half 4 hebben we het strand dan ook maar weer verlaten en zijn we gaan inchecken in onze nieuwe kamer, een verdieping hoger. Dat was best leuk met vier koffers en zonder lift :D We deelden de kamer met een Iers meisje en een oudere Amerikaanse vrouw die alleen hier kwam om een weekje wiet te roken en Jis wakker te houden met haar gesnurk. De eerste nacht in deze kamer heeft Jis letterlijk geen oog dichtgedaan, wat leidde tot veel frustratie en een aantal stompen tegen het bovenste bed. Ze lag namelijk boven Jis. Helaas maakte het weinig indruk, wat leidde tot nóg meer frustratie. Cait was ondertussen in dromenland.
Voordat wij Los Angeles inreden hadden we weer contact gelegd met Reese, de jongen die wij in de Grand Canyon ontmoet hadden een paar weken geleden. We hebben toen afgesproken dat we hem op zouden zoeken wanneer we in LA zouden zijn. Hij woont namelijk in Santa Barbara, wat ligt op 1,5 uur afstand. De volgende ochtend zijn we dan ook in de auto gestapt om naar Santa Barbara te rijden. Reese woont met zijn huisgenoten, Marc en Jarred, in een huis op 500 meter van het strand. Hij is een professioneel golfer en werkt op een fancy country club/golfbaan in Santa Barbara. Marc werkt op dezelfde country club maar gaat daar over het restaurant en de wijn. Zware levens dus.. Reese was aan het werk toen wij aankwamen, dus Marc heeft ons ontvangen. Marc moest om 3 uur gaan zeilen met een gepensioeneerde miljonair, dus we zijn samen gaan lunchen vlak bij het strand. We hebben daar de beste clubsandwich EVER op (denken wij). Na een tijdje op het strand gelegen te hebben, zijn we terug gegaan naar het huis. De deur staat daar altijd open, letterlijk. We besloten op de bank tv te gaan kijken, maar zijn echt keihard in slaap gevallen. Volgens hen is dat niet te voorkomen wanneer je op deze bank gaat zitten. Reese kwam om 7 uur thuis en trof dan ook twee slapende mafkezen op zijn bank aan. Ook Jarred was inmiddels thuisgekomen van zjn trip naar San Francisco. 's Avonds hebben de drie mannen ons mee uiteten genomen bij Zaytoon, een Mediteraans restaurant met heerlijke lamskebab en shoarma. In het midden van de tafel bevond zich een lekker warm vuurtje. Marc had zijn eigen wijn meegenomen, omdat die overduidelijk beter was dan de beste wijn in het restaurant. Een van de twee wijnen was een echte Californische wijn uit Napa Valley: Duckhorn. Een fles van $135, hebben wij later opgezocht. Bizar.
Santa Barbara vonden we echt geweldig. We zijn blij dat we hier een dagje hebben doorgebracht en dat we hier nu vrienden hebben waar we altijd welkom zijn. Muahahaha ;)
De volgende dag besloten we om naar Malibu te gaan. Dit ligt op een half uurtje afstand van Los Angeles. We hebben de auto geparkeerd bij Zuma Beach op aanraden van Marc. We kwamen daar rond 12 uur aan en het was nog erg bewolkt. Het schijnt typerend te zijn voor de tijd van het jaar. 's Morgens bewolking die rond een uur of 2 langzaam weer wegtrekt. We zagen het echter niet zo zonnig in, maar we hadden weer eens ongelijk. Om 2 uur was het prachtig weer, niet te warm, maar wel een lekker zonnetje. We zijn die dag nog goed verkleurd. Terwijl Jis creatief bezig was in het zand, hoorde ze Cait opeens heel hard gillen: "JIS WALVISSEN!" Ja daag, dacht ze. Maar Cait had hartstikke gelijk. Vlak voor ons, niet zo heel ver uit de kust zaten minstens twee walvissen. Af en toe zagen we een vin of een kop en opspuitend water. Nooit gedacht dat we op onze een na laatste dag nog getrakteerd zouden worden op zo'n uitzicht. Geweldig om te zien! Hierna besloten we via Calabasas en Bel Air terug te rijden naar Venice Beach. Via Mulholland Drive kwamen we uiteindelijk weer bij ons hostel terecht. Gelukkig konden we meteen weer een gratis parkeerplaats vinden. Na een lekkere maaltijd bij het Sidewalk Café (inmiddels ons vaste restaurant) zijn we ons mentaal voor gaan bereiden op onze terugkeer naar Nederland. En Jis op nog een slapeloze nacht. Gelukkig herinnerde Cait zich dat ze nog ergens oordopjes had. Die hebben ervoor gezorgd dat ook Jis een nachtje lekker kon slapen.
Next morning: koffers inpakken, ontbijten en een vermiste bikini. Tot op heden hebben we geen idee waar de zwarte Victoria's Secret bikini van Cait gebleven is. Het zoveelste verlies deze reis. We zijn er onderhand gewend aan geraakt. Cait heeft ook besloten dat het kreng dat haar bikini nu heeft, er maar van moet genieten. Nadat we onze koffers in de bagage ruimte hadden gedropt en uitgecheckt waren, zijn we voor de laatste maal naar het Sidewalk Café gegaan. Even een lekkere kop koffie. Hier hebben we onze tijd uitgezeten. We kregen er gratis drie bakken koffie van de ober. In ruil daarvoor hebben we hem maar een goede tip gegeven. Na een lekker gebakken eitje met bacon en toast, zijn we nog even voor de laatste keer op het strand gaan zitten. Om half 3 hebben we onze koffers naar beneden gesleept en is Jis de auto gaan halen. Deze moesten we om 16:00 uur inleveren bij Hertz vlak bij LAX. Vanaf Hertz konden we een gratis shuttle bus nemen naar onze terminal.
Zo zaten we op het strand in Venice, en zo zitten we bij Gate 123A op LAX. Ons avontuur is voorbij. Een klein beetje verdrietig zijn we wel, maar het is ook goed geweest. We hebben 6 geweldige weken gehad en zo verschrikkelijk veel beleefd. Daar kunnen we nog een hele tijd van nagenieten. Wij gaan ons nu mentaal voorbereiden op een vlucht van 14 uur.
Veel liefs vanaf Los Angeles International Airport en tot over 14 uur!
Cait & Jis
Terwijl we onderweg waren, konden we eindelijk zelf ondervinden met men in Amerika bedoelt met 'LA traffic'. Wat een mierennest. Vreselijk druk, files die uit het niets opkwamen en asociaal rijgedrag. Ondanks dat een aparte ervaring om op de LA freeways te rijden. Rond 2 uur 's middags kwamen we aan bij ons eerste hostel dat we in LA geboekt hadden: USA Hostel Hollywood. Het ligt pal naast Hollywood Boulevard, waar de beroemde Walk of Fame is. Toen we bij de frontdesk van het hostel kwamen, keek de jongen die ons hielp ons een beetje vertwijfeld aan. "You guys know you're a day late?!" Ehh.. no. We screwed up. Blijkbaar hebben wij ergens in onze planning een vergissing gemaakt. Wanneer je niet tijdig laat weten dat je later komt, gooien ze je reservering eruit. Daar kregen we het een beetje warm van. Gelukkig kon de jongen nog een 'secret room' voor ons te voorschijn toveren en konden we toch nog een nachtje in het hostel verblijven (eigenlijk hadden het er dus twee moeten zijn). Al snel bleek onze vergissing een geluk bij een ongeluk te zijn. Hollywood is namelijk zwáár overrated. Het stinkt er naar pis en wiet en om de 10 meter struikel je over een zwerver met een grote mond. Het heeft niks te maken met filmsterren of beroemdheden, behalve dan dat hun naam op de stoep staat (wij zouden ons niet bepaald vereerd voelen om onze naam op die vieze stoep te hebben staan). Het was leuk om te zeggen dat je er gelopen hebt, maar voor de rest werden wij er niet blij van. We hebben er dan ook uit protest geen foto's van gemaakt. Daarbij waren de kosten om onze Fiat te parkeren erg hoog. $25 voor nog niet eens 24 uur. Om toch nog een beetje een positieve draai aan de dag te geven, zijn we die avond meegegaan met een kroegentocht die georganiseerd werd door de crew van het hostel. We waren met een leuke groep mensen en hebben twee barretjes en een discotheek gezien op Hollywood Boulevard. Rond een uurtje of 2 waren we weer in het hostel en hebben we voor het eerst in ons leven het alom bekende 'beerpong' gespeeld met een paar Amerikanen. Uiteraard bleken wij natuurtalenten. Daarna zijn we lekker gaan slapen. De volgende dag zouden we immers weer aan een volksverhuizing beginnen: Venice Beach.
's Morgens hebben we in de keuken van het hostel onze eigen pancakes gebakken. Lees verbrand. De eetzaal stond een beetje blauw en niet iedereen was blij met ons, haha. Na een tweede poging konden we eindelijk eten. We hebben onze koffers in de auto gegooid en zijn als een gek Hollywood uitgereden. Ons hostel in Venice Beach bleek echt op nog geen 100 meter van het strand af te liggen. Helaas bleek het parkeren hier nog dramatischer. Dit had mede te maken met Memorial Weekend. VEERTIG DOLLAR mensen, voor een nachtje parkeren. We zouden er 4 nachten blijven. Hier moesten we bijna om huilen, maar dit maakte geen indruk op de parkeerwachter. Bastard! We besloten dat we absoluut niet anders konden en hebben hem maar neergezet. De man zei dat we de volgende morgen maar moesten proberen om een parkeerplekje langs de straat te vinden. Daar kost het een stuk minder.
Het duurde even tot we van de schrik bekomen waren. Ondanks dat we vroeg in het hostel aankwamen, mochten we daar onze bagage opslaan. Om de tijd vol te maken zijn we toen Venice Beach gaan verkennen. Dit vonden we wel echt geweldig. Venice Beach staat bekend om de excentrieke mensen en winkeltjes die zich er bevinden. Een voorbeeld: de Green Doctors. Drie keer raden wat die verkopen: Medicatiepasjes voor Marijuana. Toen een van die Green Doctors ons een pasje aan probeerde te smeren, vertelden wij hem dat we uit Nederland komen en hem niet echt nodig hebben. Hahaha. Dat kon hij wel waarderen. Tegen 3 uur zijn we terug gegaan naar het hostel om in te checken en onze kamer te bekijken. We zouden er maar een nachtje in slapen en de volgende dag een nieuwe kamer toegewezen krijgen. In onze kamer lagen al een Deens en Frans meisje. Nadat we kort een praatje hadden gemaakt, zijn we gaan eten bij de Sidewalk Café vlak aan het strand en 's avonds hebben we lekker gerelaxt. Even bijkomen van twee hectische en vooral dure dagen.
De volgende dag zijn we dus vroeg opgestaan om de auto te gaan verplaatsen. Die moest voor 11 uur weg zijn van de parkeerplaats. Na een snel ontbijt zijn we in de auto gestapt en gaan zoeken naar een nieuwe, goedkopere plek. Deze zoektocht werd beloond: een gratis parkeerplaats een paar straten verderop. Om er zeker van te zijn, hebben we maar even twee mannen van de Highway Patrol aangesproken. Toen zij bevestigden dat het inderdaad gratis was, waren we weer blij! We hebben uit het hostel even handdoeken gehaald en zijn over de promenade van Venice Beach naar Santa Monica gelopen. Daar deden we ongeveer een half uurtje over. Het weer was prachtig, dus we zijn lekker op het strand gaan liggen, vlak naast de Santa Monica Pier. Omdat er een redelijk fris windje stond hadden wij helaas niet door hoe hard het ging met de zon. En natuurlijk neem je ook geen zonnebrandcrème mee als je naar het strand gaat.. toch? Eindstand: allebei burned. Om half 4 hebben we het strand dan ook maar weer verlaten en zijn we gaan inchecken in onze nieuwe kamer, een verdieping hoger. Dat was best leuk met vier koffers en zonder lift :D We deelden de kamer met een Iers meisje en een oudere Amerikaanse vrouw die alleen hier kwam om een weekje wiet te roken en Jis wakker te houden met haar gesnurk. De eerste nacht in deze kamer heeft Jis letterlijk geen oog dichtgedaan, wat leidde tot veel frustratie en een aantal stompen tegen het bovenste bed. Ze lag namelijk boven Jis. Helaas maakte het weinig indruk, wat leidde tot nóg meer frustratie. Cait was ondertussen in dromenland.
Voordat wij Los Angeles inreden hadden we weer contact gelegd met Reese, de jongen die wij in de Grand Canyon ontmoet hadden een paar weken geleden. We hebben toen afgesproken dat we hem op zouden zoeken wanneer we in LA zouden zijn. Hij woont namelijk in Santa Barbara, wat ligt op 1,5 uur afstand. De volgende ochtend zijn we dan ook in de auto gestapt om naar Santa Barbara te rijden. Reese woont met zijn huisgenoten, Marc en Jarred, in een huis op 500 meter van het strand. Hij is een professioneel golfer en werkt op een fancy country club/golfbaan in Santa Barbara. Marc werkt op dezelfde country club maar gaat daar over het restaurant en de wijn. Zware levens dus.. Reese was aan het werk toen wij aankwamen, dus Marc heeft ons ontvangen. Marc moest om 3 uur gaan zeilen met een gepensioeneerde miljonair, dus we zijn samen gaan lunchen vlak bij het strand. We hebben daar de beste clubsandwich EVER op (denken wij). Na een tijdje op het strand gelegen te hebben, zijn we terug gegaan naar het huis. De deur staat daar altijd open, letterlijk. We besloten op de bank tv te gaan kijken, maar zijn echt keihard in slaap gevallen. Volgens hen is dat niet te voorkomen wanneer je op deze bank gaat zitten. Reese kwam om 7 uur thuis en trof dan ook twee slapende mafkezen op zijn bank aan. Ook Jarred was inmiddels thuisgekomen van zjn trip naar San Francisco. 's Avonds hebben de drie mannen ons mee uiteten genomen bij Zaytoon, een Mediteraans restaurant met heerlijke lamskebab en shoarma. In het midden van de tafel bevond zich een lekker warm vuurtje. Marc had zijn eigen wijn meegenomen, omdat die overduidelijk beter was dan de beste wijn in het restaurant. Een van de twee wijnen was een echte Californische wijn uit Napa Valley: Duckhorn. Een fles van $135, hebben wij later opgezocht. Bizar.
Santa Barbara vonden we echt geweldig. We zijn blij dat we hier een dagje hebben doorgebracht en dat we hier nu vrienden hebben waar we altijd welkom zijn. Muahahaha ;)
De volgende dag besloten we om naar Malibu te gaan. Dit ligt op een half uurtje afstand van Los Angeles. We hebben de auto geparkeerd bij Zuma Beach op aanraden van Marc. We kwamen daar rond 12 uur aan en het was nog erg bewolkt. Het schijnt typerend te zijn voor de tijd van het jaar. 's Morgens bewolking die rond een uur of 2 langzaam weer wegtrekt. We zagen het echter niet zo zonnig in, maar we hadden weer eens ongelijk. Om 2 uur was het prachtig weer, niet te warm, maar wel een lekker zonnetje. We zijn die dag nog goed verkleurd. Terwijl Jis creatief bezig was in het zand, hoorde ze Cait opeens heel hard gillen: "JIS WALVISSEN!" Ja daag, dacht ze. Maar Cait had hartstikke gelijk. Vlak voor ons, niet zo heel ver uit de kust zaten minstens twee walvissen. Af en toe zagen we een vin of een kop en opspuitend water. Nooit gedacht dat we op onze een na laatste dag nog getrakteerd zouden worden op zo'n uitzicht. Geweldig om te zien! Hierna besloten we via Calabasas en Bel Air terug te rijden naar Venice Beach. Via Mulholland Drive kwamen we uiteindelijk weer bij ons hostel terecht. Gelukkig konden we meteen weer een gratis parkeerplaats vinden. Na een lekkere maaltijd bij het Sidewalk Café (inmiddels ons vaste restaurant) zijn we ons mentaal voor gaan bereiden op onze terugkeer naar Nederland. En Jis op nog een slapeloze nacht. Gelukkig herinnerde Cait zich dat ze nog ergens oordopjes had. Die hebben ervoor gezorgd dat ook Jis een nachtje lekker kon slapen.
Next morning: koffers inpakken, ontbijten en een vermiste bikini. Tot op heden hebben we geen idee waar de zwarte Victoria's Secret bikini van Cait gebleven is. Het zoveelste verlies deze reis. We zijn er onderhand gewend aan geraakt. Cait heeft ook besloten dat het kreng dat haar bikini nu heeft, er maar van moet genieten. Nadat we onze koffers in de bagage ruimte hadden gedropt en uitgecheckt waren, zijn we voor de laatste maal naar het Sidewalk Café gegaan. Even een lekkere kop koffie. Hier hebben we onze tijd uitgezeten. We kregen er gratis drie bakken koffie van de ober. In ruil daarvoor hebben we hem maar een goede tip gegeven. Na een lekker gebakken eitje met bacon en toast, zijn we nog even voor de laatste keer op het strand gaan zitten. Om half 3 hebben we onze koffers naar beneden gesleept en is Jis de auto gaan halen. Deze moesten we om 16:00 uur inleveren bij Hertz vlak bij LAX. Vanaf Hertz konden we een gratis shuttle bus nemen naar onze terminal.
Zo zaten we op het strand in Venice, en zo zitten we bij Gate 123A op LAX. Ons avontuur is voorbij. Een klein beetje verdrietig zijn we wel, maar het is ook goed geweest. We hebben 6 geweldige weken gehad en zo verschrikkelijk veel beleefd. Daar kunnen we nog een hele tijd van nagenieten. Wij gaan ons nu mentaal voorbereiden op een vlucht van 14 uur.
Veel liefs vanaf Los Angeles International Airport en tot over 14 uur!
Cait & Jis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
