Cheap Motels versus Coronado Island
Blijf op de hoogte en volg Jis en Cait
20 Mei 2015 | Verenigde Staten, San Diego
Na een uitgebreid ontbijt in het geweldige Vegas gingen we weer op weg naar een ietwat rustigere omgeving: Joshua Tree National Park. Dit park ligt midden in de Mojave Desert. De reis hierheen duurde ruim 3 uur, maar onze nieuwe Fiat maakte het een stuk aangenamer. Nadat we even bij het Visitor Center waren geweest en gevraagd hadden welke trails de moeite waard waren, besloten we om de Split Rock Trail te doen. Tijdens deze trail kwamen we langs de beroemde Joshua Tree's en Cholla cactussen waar het park bekend om staat. Ook kwamen we langs 'Face Rock': een rots waarin je, als je goed kijkt, de vorm van een gezicht kunt herkennen. Tenminste, alleen en profile, want van de voorkant leek het meer op een gremlin. De trail duurde ongeveer anderhalf uur. Hierna vonden we het wel weer mooi geweest, aangezien we er al een flinke dag op hadden zitten. We besloten te overnachten in het plaatsje Yucca Valley, op ongeveer een half uur afstand van onze volgende bestemming. Onderweg zijn we gestopt bij de Mac voor een lekkere salade. Ja echt waar, geen hamburgers! Net als in Vegas overnachtten we hier in een Super 8 Motel. Deze zat hier namelijk in de buurt en beviel onsin Vegas prima! Tot onze grote verbazing hadden we alle twee een apart Queensize bed EN koffie in de kamer. Helemaal tevreden dus.
De volgende ochtend hadden wij een telefoontje te plegen. Even een korte flashback: Toen we in de XS Nightclub in Vegas waren, ontmoetten we Nicole, een hele lieve meid die ons aanraadde haar schoonouders op te zoeken in Coronado wanneer wij in San Diego zouden zijn. We hadden haar namelijk verteld van onze roadtrip en zij zei dat haar schoonouders het super leuk vinden om nieuwe mensen te ontmoeten en te ontvangen. Nicole had al contact gelegd met haar schoonmoeder en zei dat we haar maar moesten bellen om iets af te spreken. Dit waren we dus deze ochtend van plan. Tijdens het telefoongesprek werd duidelijk dat Lydia en Bob Oakley ons graag wilde ontvangen en dat we daar mochten overnachten wanneer wij naar San Diego zouden komen. Het eiland waar zij wonen, Coronado, ligt namelijk pal naast San Diego: het is de duurste buurt van de stad. We hadden dus weer eens heel veel geluk en de juiste mensen ontmoet! Maar voordat het zover was, gingen we eerst nog een kijkje nemen in Palm Springs; een stadje dat als een soort oase in de woestijn ligt en omringt is door windmolens, VEEL windmolens.
Aangekomen in Palm Springs checkten wij eerst in bij Motel 6. Ook hier hadden wij weer twee aparte grote bedden, maar helaas geen koffie (GROOT minpunt... we zijn verwend, we know). Na het inchecken zijn we er gelijk op uit gegaan. Het was namelijk heerlijk weer! Nadat we een heel eind Palm Canyon Drive opgelopen waren, hebben we heerlijk genoten van een Italiaanse lunch. Jis had een overheerlijke pasta met pesto en Cait een salade. Verder hebben we 's middags nog wat winkeltjes bekeken. Tijdens het verkennen viel ons op dat sommige gedeelten van de stad veel minder luxe en glamorous waren dan dat wij van tevoren verwacht hadden. Palm Springs staat namelijk bekend als een soort luxe toevluchtsoord van de 'rich and famous'. Echter bleek ook Palm Springs een soort ghetto buurt te hebben. Laat ons motel nou net in zo'n soort buurt liggen.. Toen we na de late lunch even een 'dip in de pool' van het motel wilden nemen, zagen we allerlei ongure zaken om ons heen gebeuren. De onderste verdieping van het motel bleek volledig bezet te zijn door Mexicanen die af en toe eens bij elkaar langsgingen. Wij weten wel waarom denken we. Anyway, echt op ons gemak voelden we ons niet. Dus het zwemverhaal was gauw over. Het viel trouwens al niet mee om bij het zwembad te komen, maar dat lag meer aan onze eigen onhandigheid. We hadden ieder een pasje gehad om onze kamer mee in te kunnen. Deze pasjes werkten ook voor de poort van het zwembad. Jis zou haar pasje wel meenemen om de poort open te maken, zodat Cait die van haar in de kamer kon achterlaten. Dat Jis een bril nodig heeft, is al meerdere keren gebleken. Maar werd nu werderom pijnlijk duidelijk. Ze verwarde het pasje van de kamer met onze Nationale Parken Pas en kwam daar ook pas achter toen ze de poort van het zwembad wilde openen. Eindstand: we konden het zwembad niet in EN we konden de kamer niet meer in, want de pasjes lagen op het nachtkastje :D Nadat we dat probleem opgelost hadden, zijn we naar Burger King gegaan om wat te eten. Ook daar werden we geconfronteerd met het ghettogehalte van onze wijk. We hebben hier live een drugsdeal mogen aanschouwen onder het genot van een hamburger. Toen we terug kwamen hebben we nog even een wasje gedraaid. Daarna hebben we eindelijk ons Las Vegas reisverslag geschreven en zijn we lekker gaan slapen. De volgende ochtend stond namelijk San Diego op de planning!
We zijn de volgende ochtend rond 9 uur weggereden uit Palm Springs. Het duurde ongeveer 2,5 uur om in San Diego te komen. Lydia had ons de vorige dag haar adres en directions gegeven. We konden niet wachten om te zien waar we terecht zouden komen! Tijdens het rijden heeft Cait ijverig gegoogled om een betaalbare bloemist in San Diego te vinden. We wilden natuurlijk niet met lege handen aankomen. In San Diego hebben we een prachtige bos kleurige bloemen gehaald voor Lydia en Bob. Daarna zijn we verder gereden naar hun huis. Coronado is te bereiken via een lange, hoge betonnen brug. Terwijl we over Coronado Bridge reden hadden we een werkelijk adembenemend uitzicht op het eiland. Het leek wel een tropisch eiland voor de kust van San Diego. Toen we bij hun huis aankwamen, werd duidelijk dat deze mensen het bijzonder goed hebben. We kregen een zeer warm welkom en ze lieten ons de kamer zien waarin we twee nachten mochten slapen. We hadden onze eigen badkamer en een zee van ruimte. Bob en Lydia bleken twee gepensioeneerde artsen te zijn. Bob was een Gastroloog en Lydia een Internist. Daarbij is Lydia half Nederlands. Ze is geboren in Amsterdam en kwam op haar vierde naar New York. Later is ze samen met Bob naar de Westkust verhuisd.
Toen we eenmaal gesettled waren, zijn we naar Coronado Beach gaan wandelen. Een van de mooiste stranden die we tot nu toe gezien hebben. Wit zand en een blauwe zee, hier en daar een palmboom en prachtige huizen op de achtergrond. Terwijl we op het strand lagen, realiseerden we ons hoeveel geluk we eigenlijk gehad hebben tijdens onze reis en hoeveel geweldige mensen we hebben ontmoet. Na een uurtje op het strand zijn we het centrum van Coronado gaan bekijken en hebben we een lekker ijsje gehaald. Om een uurtje of 7 werden we weer thuis verwacht voor een lekker diner. Bob en Lydia hadden een werkelijk feestmaal klaargemaakt. Een zalige salade, gegrilde groenten en aardappeltjes en de meest malse beef EVER. Lydia's zus, Jane, had zich ook bij ons gevoegd en we hebben een super gezellig avond gehad. Na het eten mochten we nog even de Jacuzzi induiken. Die gebruikten ze naar eigen zeggen toch veel te weinig. Geen probleem! Haha. Na een uurtje in zo'n warme Jacuzzi konden we heerlijk slapen.
De volgende dag besloten we het vaste land van San Diego te gaan bezoeken. We parkeerden in de buurt van het Horton Plaza een groot winkelcentrum in Downtown San Diego. Hier hebben wij ons geld geven uitgegeven bij Victoria's Secret. Daarna hebben we ons ongegeneerd vol zitten vreten aan pizzapunten. Aardig contrastje he, Victoria's Secret en Pizza (we gaan wel weer aan de lijn als we thuis zijn, ain't nobody got time for that!). Toen zijn we 'thuis' even gaan uitbuiken. Bob vertelde ons dat er om kwart over 6 een baseball game zou zijn in het Padres Stadion. Het leek ons super leuk om dat een keer mee te maken en zodoende zaten wij om kwart voor 7 bij de wedstrijd tussen de San Diego Padres en de Chicago Cubs. Hoewel Jis vroeger fanatiek gesoftbald heeft, kon ze geen ei bakken van het scorebord. Naarmate de wedstrijd vorderde, kwamen we er langzaam achter hoe het zat. Het was een geweldige ervaring. Op de tribune hebben we gedineerd, oftewel broodjes gegeten. Na de wedstrijd hebben we nog even een drankje gedaan in Sevilla. We mochten namelijk mee met de privéjet van Bob. Nee geintje, er zijn grenzen. Aan Fifth Avenue in de Gaslamp Distict van San Diego zat een cafeetje dat luisterde naar de naam Sevilla. Daarna zijn we terug gereden naar Coronado. We zijn niet te laat gaan slapen, omdat we de volgende morgen aan onze reis naar Los Angeles zouden beginnen. Als je niet vast wilt komen te staan in 'LA Traffic', een begrip in Californië, dan moet je bij tijds vertrekken.
Onze tijd in Coronado was zonder enige twijfel een van de betere van onze reis. Een geweldige plek waar we absoluut niet voor de laatste keer geweest zijn!
Liefs Cait en Jis
De volgende ochtend hadden wij een telefoontje te plegen. Even een korte flashback: Toen we in de XS Nightclub in Vegas waren, ontmoetten we Nicole, een hele lieve meid die ons aanraadde haar schoonouders op te zoeken in Coronado wanneer wij in San Diego zouden zijn. We hadden haar namelijk verteld van onze roadtrip en zij zei dat haar schoonouders het super leuk vinden om nieuwe mensen te ontmoeten en te ontvangen. Nicole had al contact gelegd met haar schoonmoeder en zei dat we haar maar moesten bellen om iets af te spreken. Dit waren we dus deze ochtend van plan. Tijdens het telefoongesprek werd duidelijk dat Lydia en Bob Oakley ons graag wilde ontvangen en dat we daar mochten overnachten wanneer wij naar San Diego zouden komen. Het eiland waar zij wonen, Coronado, ligt namelijk pal naast San Diego: het is de duurste buurt van de stad. We hadden dus weer eens heel veel geluk en de juiste mensen ontmoet! Maar voordat het zover was, gingen we eerst nog een kijkje nemen in Palm Springs; een stadje dat als een soort oase in de woestijn ligt en omringt is door windmolens, VEEL windmolens.
Aangekomen in Palm Springs checkten wij eerst in bij Motel 6. Ook hier hadden wij weer twee aparte grote bedden, maar helaas geen koffie (GROOT minpunt... we zijn verwend, we know). Na het inchecken zijn we er gelijk op uit gegaan. Het was namelijk heerlijk weer! Nadat we een heel eind Palm Canyon Drive opgelopen waren, hebben we heerlijk genoten van een Italiaanse lunch. Jis had een overheerlijke pasta met pesto en Cait een salade. Verder hebben we 's middags nog wat winkeltjes bekeken. Tijdens het verkennen viel ons op dat sommige gedeelten van de stad veel minder luxe en glamorous waren dan dat wij van tevoren verwacht hadden. Palm Springs staat namelijk bekend als een soort luxe toevluchtsoord van de 'rich and famous'. Echter bleek ook Palm Springs een soort ghetto buurt te hebben. Laat ons motel nou net in zo'n soort buurt liggen.. Toen we na de late lunch even een 'dip in de pool' van het motel wilden nemen, zagen we allerlei ongure zaken om ons heen gebeuren. De onderste verdieping van het motel bleek volledig bezet te zijn door Mexicanen die af en toe eens bij elkaar langsgingen. Wij weten wel waarom denken we. Anyway, echt op ons gemak voelden we ons niet. Dus het zwemverhaal was gauw over. Het viel trouwens al niet mee om bij het zwembad te komen, maar dat lag meer aan onze eigen onhandigheid. We hadden ieder een pasje gehad om onze kamer mee in te kunnen. Deze pasjes werkten ook voor de poort van het zwembad. Jis zou haar pasje wel meenemen om de poort open te maken, zodat Cait die van haar in de kamer kon achterlaten. Dat Jis een bril nodig heeft, is al meerdere keren gebleken. Maar werd nu werderom pijnlijk duidelijk. Ze verwarde het pasje van de kamer met onze Nationale Parken Pas en kwam daar ook pas achter toen ze de poort van het zwembad wilde openen. Eindstand: we konden het zwembad niet in EN we konden de kamer niet meer in, want de pasjes lagen op het nachtkastje :D Nadat we dat probleem opgelost hadden, zijn we naar Burger King gegaan om wat te eten. Ook daar werden we geconfronteerd met het ghettogehalte van onze wijk. We hebben hier live een drugsdeal mogen aanschouwen onder het genot van een hamburger. Toen we terug kwamen hebben we nog even een wasje gedraaid. Daarna hebben we eindelijk ons Las Vegas reisverslag geschreven en zijn we lekker gaan slapen. De volgende ochtend stond namelijk San Diego op de planning!
We zijn de volgende ochtend rond 9 uur weggereden uit Palm Springs. Het duurde ongeveer 2,5 uur om in San Diego te komen. Lydia had ons de vorige dag haar adres en directions gegeven. We konden niet wachten om te zien waar we terecht zouden komen! Tijdens het rijden heeft Cait ijverig gegoogled om een betaalbare bloemist in San Diego te vinden. We wilden natuurlijk niet met lege handen aankomen. In San Diego hebben we een prachtige bos kleurige bloemen gehaald voor Lydia en Bob. Daarna zijn we verder gereden naar hun huis. Coronado is te bereiken via een lange, hoge betonnen brug. Terwijl we over Coronado Bridge reden hadden we een werkelijk adembenemend uitzicht op het eiland. Het leek wel een tropisch eiland voor de kust van San Diego. Toen we bij hun huis aankwamen, werd duidelijk dat deze mensen het bijzonder goed hebben. We kregen een zeer warm welkom en ze lieten ons de kamer zien waarin we twee nachten mochten slapen. We hadden onze eigen badkamer en een zee van ruimte. Bob en Lydia bleken twee gepensioeneerde artsen te zijn. Bob was een Gastroloog en Lydia een Internist. Daarbij is Lydia half Nederlands. Ze is geboren in Amsterdam en kwam op haar vierde naar New York. Later is ze samen met Bob naar de Westkust verhuisd.
Toen we eenmaal gesettled waren, zijn we naar Coronado Beach gaan wandelen. Een van de mooiste stranden die we tot nu toe gezien hebben. Wit zand en een blauwe zee, hier en daar een palmboom en prachtige huizen op de achtergrond. Terwijl we op het strand lagen, realiseerden we ons hoeveel geluk we eigenlijk gehad hebben tijdens onze reis en hoeveel geweldige mensen we hebben ontmoet. Na een uurtje op het strand zijn we het centrum van Coronado gaan bekijken en hebben we een lekker ijsje gehaald. Om een uurtje of 7 werden we weer thuis verwacht voor een lekker diner. Bob en Lydia hadden een werkelijk feestmaal klaargemaakt. Een zalige salade, gegrilde groenten en aardappeltjes en de meest malse beef EVER. Lydia's zus, Jane, had zich ook bij ons gevoegd en we hebben een super gezellig avond gehad. Na het eten mochten we nog even de Jacuzzi induiken. Die gebruikten ze naar eigen zeggen toch veel te weinig. Geen probleem! Haha. Na een uurtje in zo'n warme Jacuzzi konden we heerlijk slapen.
De volgende dag besloten we het vaste land van San Diego te gaan bezoeken. We parkeerden in de buurt van het Horton Plaza een groot winkelcentrum in Downtown San Diego. Hier hebben wij ons geld geven uitgegeven bij Victoria's Secret. Daarna hebben we ons ongegeneerd vol zitten vreten aan pizzapunten. Aardig contrastje he, Victoria's Secret en Pizza (we gaan wel weer aan de lijn als we thuis zijn, ain't nobody got time for that!). Toen zijn we 'thuis' even gaan uitbuiken. Bob vertelde ons dat er om kwart over 6 een baseball game zou zijn in het Padres Stadion. Het leek ons super leuk om dat een keer mee te maken en zodoende zaten wij om kwart voor 7 bij de wedstrijd tussen de San Diego Padres en de Chicago Cubs. Hoewel Jis vroeger fanatiek gesoftbald heeft, kon ze geen ei bakken van het scorebord. Naarmate de wedstrijd vorderde, kwamen we er langzaam achter hoe het zat. Het was een geweldige ervaring. Op de tribune hebben we gedineerd, oftewel broodjes gegeten. Na de wedstrijd hebben we nog even een drankje gedaan in Sevilla. We mochten namelijk mee met de privéjet van Bob. Nee geintje, er zijn grenzen. Aan Fifth Avenue in de Gaslamp Distict van San Diego zat een cafeetje dat luisterde naar de naam Sevilla. Daarna zijn we terug gereden naar Coronado. We zijn niet te laat gaan slapen, omdat we de volgende morgen aan onze reis naar Los Angeles zouden beginnen. Als je niet vast wilt komen te staan in 'LA Traffic', een begrip in Californië, dan moet je bij tijds vertrekken.
Onze tijd in Coronado was zonder enige twijfel een van de betere van onze reis. Een geweldige plek waar we absoluut niet voor de laatste keer geweest zijn!
Liefs Cait en Jis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
