Een dikke update
Blijf op de hoogte en volg Jis en Cait
23 April 2015 | Verenigde Staten, San Francisco
De afgelopen dagen hebben wij het erg druk gehad, waardoor wij geen tijd hadden om een reisverslag te maken, dus bij deze even een update.
Fietstocht
Vorige week vrijdag (17 april) hebben wij fietsen gehuurd bij Blazing Saddles. Hiermee hebben wij een enorme fietsroute gedaan langs allerlei bezienswaardigheden in San Francisco: de Postcard row van victoriaanse huizen, Golden Gate Park, Ocean Beach en El Presidio. Hiervandaan zijn wij over de Golden Gate Bridge gefietst naar Sausalito. Al met al een geweldige ervaring waarbij ook we enorme doodsangsten hebben uitgestaan door de onwijs steile wegen (omhoog EN omlaag) en waarbij we soms wegsmolten door de zon en soms bevroren door de koude wind. Onze handen waren aan het einde van de dag zelfs verbrand door de zon.
Mission en Castro
Op zaterdag hebben we weer twee totaal andere districten bezocht. We zijn een heel eind gelopen door het centrum richting Dolores Park waar veel verschillende soorten mensen zaten te picknicken en te relaxen met of zonder gezin. Ook stond er een groepje mensen live muziek te spelen voor iedereen. Hiervandaan zijn we doorgelopen naar het Mission district. Dit is de latino buurt van San Francisco. Dit valt aan alles te zien: restaurantjes, winkels, maar voornamelijk ook aan de mensen. Iedereen daar sprak Spaans met elkaar. In Mission hebben we de Murals bezocht: allerlei muurschilderingen met verschillende boodschappen. Deze murals maken Mission erg kleurrijk en levendig.
Vervolgens zijn we doorgelopen naar het Castro District; de gay scene van San Francisco met regenboog zebrapaden en regenboogvlaggen en werkelijk alleen maar homo stelletjes (nee niet wij hahaha). Hier hebben wij een drankje gedaan en spraken een man aan die naast ons zat en er een beetje zielig uitzag. Hier hadden we al gauw spijt van, want deze man hield maar niet op met vertellen over hoe ‘blessed’ hij wel niet was zijn hele leven, waarna hij zelfs een beetje begon te huilen. Oh gaaawd.. hebben wij weer.
Alcatraz
De volgende dag (zondag) zijn we erg vroeg opgestaan (3 uur ’s ochtends!). Dit deden we omdat we een insiderstip hadden gekregen dat als je kaartjes wilt voor Alcatraz, je daar om half 6 ‘s ochtends in de rij moet gaan staan voor early bird tickets. De eerste 50 mensen mogen namelijk een ticket kopen voor de eerste overtocht van de dag. Alcatraz is namelijk al uitverkocht tot half mei. Nadat we een uur op de F-line hebben staan wachten (we weten nu waarom hij F-line heet … F*ck-line) met een ‘Mañana, mañana’- mentaliteit (‘het is zondag en het is nog vroeg dus hij komt vanzelf wel’), waren we toch nog de eersten in de rij. Om 8.45 uur vertrok de boot richting Alcatraz. Hier hebben we de (Award winnende) audiotour gedaan met stemmen van bewakers en gevangenen die echt op Alcatraz hebben gezeten. We hebben allerlei cellengangen gezien, de Solitary afdeling, de eetzaal en het recreatieplein buiten. Gevangenen konden vanaf Alcatraz geluiden uit de stad horen. Hierdoor werden ze constant herinnerd aan wat zij misten in de vrije wereld.
Na Alcatraz gingen we op weg naar Fishermans Wharf. Hier gingen we op zoek naar pier 39 waar een gigantische groep zeeleeuwen leeft (oftewel vieze geluiden maken, elkaar van een vlot afvechten en lui in de zon liggen). Nadat we ons een halfuur lang doodgelachen hebben om die beesten, zijn we vertrokken richting Lombard Street in de wijk Russian Hill. Dit is een weg die bestaat uit bochten die zo scherp zijn dat auto’s er stapvoets doorheen moeten rijden. Deze weg is zo gemaakt omdat de helling van de weg anders te steil zou zijn voor auto’s om eraf te rijden.
Tot slot hebben we de Cable Car terug gepakt richting Powell Street, gratis! We sprongen erop en we wilden een kaartje kopen maar de man was te druk bezig met het besturen van de cable car dat wij zijn aandacht niet konden vangen. Aan andere mensen vroeg hij daarna wel een paar keer om hun kaartje ter controle. Voor de eerste keer in ons leven zwart gereden! Ach ja, what happens in America stays in America, right? ;)
Avontuur 2: op reis met Bruce Lee!!
De volgende ochtend (maandag) zijn we middels de app ‘uber’ naar Beach Street gegaan om onze campervan op te halen bij Escape Campervans. Onze chauffeur was een oudere man uit Iran die al zijn hele leven in Oostenrijk had gewoond en nu in San Francisco was om voor zijn ouders te zorgen. Tijdens de autorit zag Jis dat ze een gemiste oproep had op haar telefoon. Toen ze het nummer terug belde ging na een paar seconden de telefoon van onze chauffeur af, die nietsvermoedend opnam en die zelfs nog een paar keer vroeg ‘with who?’ waarop Jis reageerde: ‘Jiska van den Berg’. Cait zat natuurlijk op de achterbank helemaal stuk te gaan, omdat ze voorin met elkaar aan het bellen waren zonder dat ze het meteen doorhadden. Toen ze het voorin ook doorkregen gingen ze zelf ook stuk. We hebben afgesproken dat dit nooit gebeurd is. :’)
Bij Escape Campervans kregen wij eindelijk onze campervan. Hij heeft de naam ‘Bruce Lee’; een busje met aan de ene kant een enorme groene draak en op de andere kant Bruce Lee geschilderd. Natuurlijk hebben wij ons hier het eerste halfuur om doodgelachen, want hij is vreselijk lelijk voor twee meiden, maar inmiddels voelen wij ons erg verbonden met onze Bruce Lee bus. Ook voelen wij ons erg veilig, mede door de stoere blik op zijn gezicht.
We zijn eerst boodschappen gaan doen bij Safeway, en hebben meteen de tank volgegooid. Bij het tanken werd ons nog wiet aangeboden door iemand die getankt had en ons hielp om de tankdop eraf te krijgen. Hij bood ons wiet aan omdat het die dag international ‘Weed day’ was. Wij wisten nergens van als brave Hollanders. Hij maakte zelfs nog een speciale prijs voor ons. Maar dit hoefden wij natuurlijk niet (echt niet mama).
Onze eerste miles in de campervan waren richting Santa Cruz. Hier kwamen wij pas 4 uur in de middag aan bij de Beach Boardwalk: het oudste attractiepark in de Verenigde Staten aan het strand. Helaas sloten de attracties al om 5 uur. Dit vonden we erg jammer, maar een suikerspin maakte alles weer goed!
Big sur en Steve the Chief!
Na de Beach Boardwalk vertrokken we richting Big Sur naar een camping genaamd Fernwood campground. Dit hadden de jongens van Escape Campervans ons aangeraden. Voor hun was dit de #1 camping. Toen we hier aankwamen moesten we een plekje uitzoeken. We belandden naast een Amerikaanse man (Stephan) die onderweg hitchhikers had opgepikt en hen ook liet slapen op zijn kampeerplek. Omdat het donker was toen wij wilden gaan koken (en dus geen ene zak zagen), kwam de Amerikaanse man naar ons toe met een licht dat hij voor ons ophing. Hierdoor raakten we in gesprek met ze. Na het eten werden we uitgenodigd hen te vergezellen bij hun kampvuur. Hier ontdekten we dat de hitchhikers twee jongens uit Denemarken waren: Theodor en Malthe die besloten hadden door Amerika te gaan liften. Onderweg waren zij de derde hitchhiker tegengekomen: Adam, een Amerikaanse jongen die vrijwillig besloten had om als hobo door het leven te gaan. Ze noemden de Amerikaanse man Steve the Chief, omdat hij overal een oplossing voor had en letterlijk alles in zijn busje had zitten. Hij was een bebaarde versie van MacGyver. We hebben tot 1 uur ’s nachts marshmallows met ze zitten roosteren en zitten praten. Ze vertelden dat ze ervoor 2 nachten in een steeg bij Venice Beach hadden geleefd bij een stel hippies, waar ze een ‘tarrot reading’ hadden gekregen in ruil voor een pan spaghetti. En ze vroegen ons of wij die dag een joint hadden gerookt, omdat het ‘International Weed day’ was, en wij uit Nederland komen (nee niet alle Nederlanders zijn 24/7 stoned jongens..)
’s Ochtends werden we geroepen voor het ontbijt dat Steve the Chief had gemaakt: aardappelen met gebakken ui en champignons, worstjes en ei. Wij gingen stuk om Adam die plotseling als een soort rups uit zijn slaapzak/cocon sprong. We hadden hem namelijk niet eens zien liggen op zijn matje buiten.
Na het ontbijt hebben we nog even een groepsfoto gemaakt en contactgegevens uitgewisseld. Hierna vertrokken we weer met z’n tweetjes naar San Luis Obispo. Een stadje waar volgens Steve the Chief geen ‘Jack shit’ te beleven was. Helaas moesten we hem gelijk geven. Voor ons was het alleen een plaats om te overnachten zodat we Highway 1 konden zien: de mooiste kustlijn van de wereld. En gezien hébben we hem! We keken onze ogen uit. Ook zijn we langs plekken gereden waar er dichtbij Elephant Seals lagen. Dit was echt geweldig. ’s Avonds hebben we een camping opgezocht in de buurt van San Luis Obispo: El Chorro Regional Park. Hier hebben we weer zelf hotdogs gemaakt en zelf ons eigen eerste kampvuur ontstoken. Op bordjes werd er gewaarschuwd voor ratelslangen. Gelukkig zijn we deze niet tegengekomen. Toen we vanochtend op die camping gingen douchen, moesten we elk 4 quarters in een automaatje werpen, zodat de douch voor ongeveer 10 minuten aan zou gaan. Primitief maar doeltreffend!
Op dit moment zijn we al 2,5 uur onderweg naar Sequoia National Park. Hier zullen we twee nachten overnachten op de Sequoia RV Ranch!
Fietstocht
Vorige week vrijdag (17 april) hebben wij fietsen gehuurd bij Blazing Saddles. Hiermee hebben wij een enorme fietsroute gedaan langs allerlei bezienswaardigheden in San Francisco: de Postcard row van victoriaanse huizen, Golden Gate Park, Ocean Beach en El Presidio. Hiervandaan zijn wij over de Golden Gate Bridge gefietst naar Sausalito. Al met al een geweldige ervaring waarbij ook we enorme doodsangsten hebben uitgestaan door de onwijs steile wegen (omhoog EN omlaag) en waarbij we soms wegsmolten door de zon en soms bevroren door de koude wind. Onze handen waren aan het einde van de dag zelfs verbrand door de zon.
Mission en Castro
Op zaterdag hebben we weer twee totaal andere districten bezocht. We zijn een heel eind gelopen door het centrum richting Dolores Park waar veel verschillende soorten mensen zaten te picknicken en te relaxen met of zonder gezin. Ook stond er een groepje mensen live muziek te spelen voor iedereen. Hiervandaan zijn we doorgelopen naar het Mission district. Dit is de latino buurt van San Francisco. Dit valt aan alles te zien: restaurantjes, winkels, maar voornamelijk ook aan de mensen. Iedereen daar sprak Spaans met elkaar. In Mission hebben we de Murals bezocht: allerlei muurschilderingen met verschillende boodschappen. Deze murals maken Mission erg kleurrijk en levendig.
Vervolgens zijn we doorgelopen naar het Castro District; de gay scene van San Francisco met regenboog zebrapaden en regenboogvlaggen en werkelijk alleen maar homo stelletjes (nee niet wij hahaha). Hier hebben wij een drankje gedaan en spraken een man aan die naast ons zat en er een beetje zielig uitzag. Hier hadden we al gauw spijt van, want deze man hield maar niet op met vertellen over hoe ‘blessed’ hij wel niet was zijn hele leven, waarna hij zelfs een beetje begon te huilen. Oh gaaawd.. hebben wij weer.
Alcatraz
De volgende dag (zondag) zijn we erg vroeg opgestaan (3 uur ’s ochtends!). Dit deden we omdat we een insiderstip hadden gekregen dat als je kaartjes wilt voor Alcatraz, je daar om half 6 ‘s ochtends in de rij moet gaan staan voor early bird tickets. De eerste 50 mensen mogen namelijk een ticket kopen voor de eerste overtocht van de dag. Alcatraz is namelijk al uitverkocht tot half mei. Nadat we een uur op de F-line hebben staan wachten (we weten nu waarom hij F-line heet … F*ck-line) met een ‘Mañana, mañana’- mentaliteit (‘het is zondag en het is nog vroeg dus hij komt vanzelf wel’), waren we toch nog de eersten in de rij. Om 8.45 uur vertrok de boot richting Alcatraz. Hier hebben we de (Award winnende) audiotour gedaan met stemmen van bewakers en gevangenen die echt op Alcatraz hebben gezeten. We hebben allerlei cellengangen gezien, de Solitary afdeling, de eetzaal en het recreatieplein buiten. Gevangenen konden vanaf Alcatraz geluiden uit de stad horen. Hierdoor werden ze constant herinnerd aan wat zij misten in de vrije wereld.
Na Alcatraz gingen we op weg naar Fishermans Wharf. Hier gingen we op zoek naar pier 39 waar een gigantische groep zeeleeuwen leeft (oftewel vieze geluiden maken, elkaar van een vlot afvechten en lui in de zon liggen). Nadat we ons een halfuur lang doodgelachen hebben om die beesten, zijn we vertrokken richting Lombard Street in de wijk Russian Hill. Dit is een weg die bestaat uit bochten die zo scherp zijn dat auto’s er stapvoets doorheen moeten rijden. Deze weg is zo gemaakt omdat de helling van de weg anders te steil zou zijn voor auto’s om eraf te rijden.
Tot slot hebben we de Cable Car terug gepakt richting Powell Street, gratis! We sprongen erop en we wilden een kaartje kopen maar de man was te druk bezig met het besturen van de cable car dat wij zijn aandacht niet konden vangen. Aan andere mensen vroeg hij daarna wel een paar keer om hun kaartje ter controle. Voor de eerste keer in ons leven zwart gereden! Ach ja, what happens in America stays in America, right? ;)
Avontuur 2: op reis met Bruce Lee!!
De volgende ochtend (maandag) zijn we middels de app ‘uber’ naar Beach Street gegaan om onze campervan op te halen bij Escape Campervans. Onze chauffeur was een oudere man uit Iran die al zijn hele leven in Oostenrijk had gewoond en nu in San Francisco was om voor zijn ouders te zorgen. Tijdens de autorit zag Jis dat ze een gemiste oproep had op haar telefoon. Toen ze het nummer terug belde ging na een paar seconden de telefoon van onze chauffeur af, die nietsvermoedend opnam en die zelfs nog een paar keer vroeg ‘with who?’ waarop Jis reageerde: ‘Jiska van den Berg’. Cait zat natuurlijk op de achterbank helemaal stuk te gaan, omdat ze voorin met elkaar aan het bellen waren zonder dat ze het meteen doorhadden. Toen ze het voorin ook doorkregen gingen ze zelf ook stuk. We hebben afgesproken dat dit nooit gebeurd is. :’)
Bij Escape Campervans kregen wij eindelijk onze campervan. Hij heeft de naam ‘Bruce Lee’; een busje met aan de ene kant een enorme groene draak en op de andere kant Bruce Lee geschilderd. Natuurlijk hebben wij ons hier het eerste halfuur om doodgelachen, want hij is vreselijk lelijk voor twee meiden, maar inmiddels voelen wij ons erg verbonden met onze Bruce Lee bus. Ook voelen wij ons erg veilig, mede door de stoere blik op zijn gezicht.
We zijn eerst boodschappen gaan doen bij Safeway, en hebben meteen de tank volgegooid. Bij het tanken werd ons nog wiet aangeboden door iemand die getankt had en ons hielp om de tankdop eraf te krijgen. Hij bood ons wiet aan omdat het die dag international ‘Weed day’ was. Wij wisten nergens van als brave Hollanders. Hij maakte zelfs nog een speciale prijs voor ons. Maar dit hoefden wij natuurlijk niet (echt niet mama).
Onze eerste miles in de campervan waren richting Santa Cruz. Hier kwamen wij pas 4 uur in de middag aan bij de Beach Boardwalk: het oudste attractiepark in de Verenigde Staten aan het strand. Helaas sloten de attracties al om 5 uur. Dit vonden we erg jammer, maar een suikerspin maakte alles weer goed!
Big sur en Steve the Chief!
Na de Beach Boardwalk vertrokken we richting Big Sur naar een camping genaamd Fernwood campground. Dit hadden de jongens van Escape Campervans ons aangeraden. Voor hun was dit de #1 camping. Toen we hier aankwamen moesten we een plekje uitzoeken. We belandden naast een Amerikaanse man (Stephan) die onderweg hitchhikers had opgepikt en hen ook liet slapen op zijn kampeerplek. Omdat het donker was toen wij wilden gaan koken (en dus geen ene zak zagen), kwam de Amerikaanse man naar ons toe met een licht dat hij voor ons ophing. Hierdoor raakten we in gesprek met ze. Na het eten werden we uitgenodigd hen te vergezellen bij hun kampvuur. Hier ontdekten we dat de hitchhikers twee jongens uit Denemarken waren: Theodor en Malthe die besloten hadden door Amerika te gaan liften. Onderweg waren zij de derde hitchhiker tegengekomen: Adam, een Amerikaanse jongen die vrijwillig besloten had om als hobo door het leven te gaan. Ze noemden de Amerikaanse man Steve the Chief, omdat hij overal een oplossing voor had en letterlijk alles in zijn busje had zitten. Hij was een bebaarde versie van MacGyver. We hebben tot 1 uur ’s nachts marshmallows met ze zitten roosteren en zitten praten. Ze vertelden dat ze ervoor 2 nachten in een steeg bij Venice Beach hadden geleefd bij een stel hippies, waar ze een ‘tarrot reading’ hadden gekregen in ruil voor een pan spaghetti. En ze vroegen ons of wij die dag een joint hadden gerookt, omdat het ‘International Weed day’ was, en wij uit Nederland komen (nee niet alle Nederlanders zijn 24/7 stoned jongens..)
’s Ochtends werden we geroepen voor het ontbijt dat Steve the Chief had gemaakt: aardappelen met gebakken ui en champignons, worstjes en ei. Wij gingen stuk om Adam die plotseling als een soort rups uit zijn slaapzak/cocon sprong. We hadden hem namelijk niet eens zien liggen op zijn matje buiten.
Na het ontbijt hebben we nog even een groepsfoto gemaakt en contactgegevens uitgewisseld. Hierna vertrokken we weer met z’n tweetjes naar San Luis Obispo. Een stadje waar volgens Steve the Chief geen ‘Jack shit’ te beleven was. Helaas moesten we hem gelijk geven. Voor ons was het alleen een plaats om te overnachten zodat we Highway 1 konden zien: de mooiste kustlijn van de wereld. En gezien hébben we hem! We keken onze ogen uit. Ook zijn we langs plekken gereden waar er dichtbij Elephant Seals lagen. Dit was echt geweldig. ’s Avonds hebben we een camping opgezocht in de buurt van San Luis Obispo: El Chorro Regional Park. Hier hebben we weer zelf hotdogs gemaakt en zelf ons eigen eerste kampvuur ontstoken. Op bordjes werd er gewaarschuwd voor ratelslangen. Gelukkig zijn we deze niet tegengekomen. Toen we vanochtend op die camping gingen douchen, moesten we elk 4 quarters in een automaatje werpen, zodat de douch voor ongeveer 10 minuten aan zou gaan. Primitief maar doeltreffend!
Op dit moment zijn we al 2,5 uur onderweg naar Sequoia National Park. Hier zullen we twee nachten overnachten op de Sequoia RV Ranch!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
